Dziennik Ubezpieczeniowy

Dziennik Ubezpieczeniowy >> Szukaj 

 

Archiwum :: O Dzienniku :: Prenumerata 

 Szukaj

 

 

Artykuł: <<< 2014-01-24 >>>

 

Prawo na weekend

 

Nawigacja

2014-01-27  

|<<

   

 >>|

2014-01-24  

<<<

>>>

 >>|

2014-01-23  

|<<

     

 

Data publikacji: 2014-01-24

Dz.U. nr: 3415

Dobre praktyki w zakresie reasekuracji biernej/retrocesji

(CMS, KNF)

Widać, że włożono sporo pracy w przygotowanie Wytycznych dotyczących dobrych praktyk w zakresie reasekuracji biernej / retrocesji. Natomiast wprowadzenie ich w życie może wiązać się z pewnymi trudnościami. - Paweł Stykowski, Irmina Kondraciuk, CMS

 

Niedawno Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego przedstawił Wytyczne dotyczące dobrych praktyk w zakresie reasekuracji biernej / retrocesji ("Wytyczne"). To początek konsultacji społecznych - uwagi można zgłaszać do 10 lutego (zobacz: KNF: projekt dobrych praktyk w zakresie reasekuracji).

Urząd Komisji Nadzoru Finansowego ("UKNF") przeprowadził inspekcje w nadzorowanych przez siebie zakładach ubezpieczeń i reasekuracji. Jak wynika z pisma Przewodniczącego KNF z dnia 15 stycznia 2014 r. (DNU/W3/606/17/1/2014/JJG), inspekcja ujawniła liczne nieprawidłowości w postępowaniu nadzorowanych podmiotów.

Czy Twój reasekurator ma siedzibę w Europejskim Obszarze Gospodarczym?

Podstawowe narzędzie

Należy zgodzić się ze stanowiskiem KNF, że reasekuracja jest jednym z podstawowych narzędzi w procesie zarządzania ryzykiem w zakładzie ubezpieczeń (odpowiednio - retrocesja w zakładzie reasekuracji). Odgrywa znaczącą rolę w przepływie kapitału na rynku ubezpieczeniowym, zwiększając jego pojemność ubezpieczeniową. Ponadto, umożliwia ubezpieczanie rzadkich ryzyk.

Wytyczne mają stanowić ramy dla poprawnej identyfikacji, pomiaru, zarządzania i monitorowania ryzyk związanych z reasekuracją. Stanowią one zbiór zalecanych działań w stosunku do wewnętrznych systemów kontroli. Jednocześnie systemy te powinny zapewnić wdrożenie dobrych praktyk w ramach procesów związanych z reasekuracją.

Projekt składa się z 15 wytycznych, które zostały podzielone na 9 obszarów. Zasady ogólne stanowią, że zakład powinien upewnić się, że reasekurator, z którym zawiera umowę reasekuracji, ma prawo do prowadzenia działalności reasekuracyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz posiada odpowiednią wiarygodność. Na kwestię tę UKNF zwracał uwagę już wcześniej - przypominając o tym, że po 18 czerwca 2011 r. zakłady reasekuracji spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego (Unia Europejska + Norwegia, Islandia i Liechtenstein) nie mogą działać w Polsce bez dopełnienia obowiązków regulacyjnych. Nie da się ukryć, że to istotne ograniczenie dla obowiązującego trendu przenoszenia zakładów reasekuracji do krajów, gdzie nadzór nad nimi jest najmniej wymagający (np. na wyspy w zachodniej części Atlantyku).

Zgodnie z projektem wytycznych, zawierając umowę reasekuracji, zakład powinien zapewnić, że postanowienia umowy jasno i precyzyjnie określają transfer ryzyka, w tym co najmniej jego charakter, skalę i zakres odpowiedzialności reasekuratora wobec zakładu ubezpieczeń.

Zakład powinien przyjąć strategię zarządzania ryzykiem związaną z reasekuracją oraz sporządzony na jej podstawie program reasekuracyjny.

Zarządzanie ryzykiem

Zarząd jest odpowiedzialny za zarządzanie ryzykiem związanym z reasekuracją, więc powinien posiadać wiedzę i doświadczenie pozwalające na ocenę wpływu reasekuracji na działalność zakładu. Z kolei rada nadzorcza w ramach wypełniania swoich funkcji i odpowiedzialności za system zarządzania ryzykiem powinna zatwierdzać i nadzorować realizację strategii zarządzania ryzykiem związanej z reasekuracją.

Zakład powinien mieć ustanowioną, przyjętą przez zarząd i zatwierdzoną przez radę nadzorczą strategię zarządzania ryzykiem związaną z reasekuracją odpowiednią do rodzaju, skali, złożoności oraz profilu biznesowego zakładu. Równocześnie zakład powinien opracować zasady i procedury dotyczące zarządzania ryzykiem związane z reasekuracją i wprowadzić w życie ich zapisy tak, aby wszystkie działania związane z reasekuracją były podejmowane w sposób przejrzysty i zgodny z ustanowioną strategią zarządzania ryzykiem związaną z reasekuracją.

Kluczowe decyzje dotyczące reasekuracji powinny być udokumentowane. W ramach bieżącej działalności zakład powinien określać, mierzyć i monitorować wszystkie istotne ryzyka, na które jest lub może być narażony w związku z działalnością w zakresie reasekuracji, oraz odpowiednio nimi zarządzać.

W celu określenia stopnia, w jakim zakład wykorzystuje reasekurację finansową, zakład powinien przeprowadzać analizy wszystkich umów reasekuracji i czynności związanych z reasekuracją, w szczególności, gdy zakres transferu ryzyka ubezpieczeniowego jest istotnie ograniczony. Sposób przeprowadzania analiz powinien być spójny dla wszystkich umów reasekuracji w zakładzie oraz dokonywany nie rzadziej niż raz do roku, jak również każdorazowo w momencie zawierania lub dokonywania zmian w zapisach umów reasekuracji. Na potrzeby stosowania tej wytycznej, dokument zawiera własną definicję terminu "reasekuracja finansowa".

Będzie trzeba testować umowy reasekuracji, żeby ustalić, na ile przenoszą ryzyko i zidentyfikować umowy reasekuracji finansowej.

Pewne trudności

Zgodnie ze stanowiskiem UKNF, Wytyczne powinny być stosowane w sposób proporcjonalny. Oznacza to, że podejście zakładów powinno być zróżnicowane w zależności od rodzaju, skali i złożoności ryzyk, która są właściwe dla danego zakładu ubezpieczeń / reasekuracji a także od stopnia wykorzystania reasekuracji. Komisja zastrzega również, że stosowanie wytycznych przez zakłady ubezpieczeń / reasekuracji będzie przedmiotem okresowej weryfikacji w ramach badania i oceny nadzorczej, a także w toku prowadzonych inspekcji.

Wszystkie wytyczne powinny stosować również zakłady reasekuracji (oraz ubezpieczeń i reasekuracji) w odniesieniu do umów retrocesji.

Nasze pierwsze wrażenie po lekturze Wytycznych jest dość pozytywne - widać, że włożono w nie sporo pracy (zwracają uwagę np. szczegółowe definicje). Natomiast wprowadzenie ich w życie może wiązać się z pewnymi trudnościami. Na przykład zupełnie uzasadniony i wydawałoby się dość prosty do spełnienia wymóg, aby umowy reasekuracji były jasne i precyzyjne może okazać się kłopotliwy w kontaktach z zagranicznymi reasekuratorami, których wzorce umowne często są mało przejrzyste nawet dla specjalistów. Przeforsowanie zmian w takich wzorcach uda się jedynie zakładom ubezpieczeń z silną pozycją negocjacyjną.

Paweł Stykowski, radca prawny

Irmina Kondraciuk, aplikant adwokacki

CMS

 

Archiwum: Prawo na weekend

 

Zobacz firmy: CMS, KNF

 

Komentuj Prześlij  Drukuj

Artykuł: <<< 2014-01-24 >>>

 

 

 

Profesjonalnie o ubezpieczeniach..

Miesięcznik Ubezpieczeniowy

 

 
 Strona przygotowana przez Ogma Sp. z o.o.